November: vuur en vlam voor rust en donker

De laatste twee maanden van 2025 zijn begonnen. Buiten schittert onze Amberboom, met prachtig gevlamde bladeren, sommigen geel met rode randen en anderen donkerrood met vuurrood van binnen. In de komende weken zal de boom alle bladeren gaan loslaten. Nu al ligt er iedere dag een nieuwe hoop onder de boom. Ik veeg ze op en kijk ernaar. Ik neem de kleuren in me op. Straks zijn de takken weer kaal en laat de boom zijn ware vorm zien. De grijze lucht wordt dan zichtbaar achter zijn silhouet. Zo ziet de winter eruit.

Vandaag is het 11 november, Sint Maarten. Vanaf een uur of zes komen de kinderen uit de buurt hier langs de deur met hun zelf geknutselde lampionnetjes om liedjes te zingen in ruil voor wat snoep of een mandarijn (liever het eerste natuurlijk :). Sint Maarten is vanuit traditie een eerste inleiding naar het winterseizoen. Het geven van snoep en lekkers is een symbool van naastenliefde. De lampjes staan voor het licht in de duisternis, het is het eerste lichtfeest van de donkere tijd van het jaar.

Natuurlijk worden dit soort feesten ook gretig opgepakt door de verschillende supermarkten. Pepernoten liggen al een tijdje in de schappen en gisteren en vandaag is het snoep in de aanbieding. Zo worden mooie tradities ook commercieel aantrekkelijk. Ergens jammer en toch vind ik het ook leuk om er wel aandacht aan te besteden. In ieder geval is het fijn om bewust mee te gaan met de wisseling van de jaargetijden.

Dat bewustzijn is er steeds meer. Echt voelen waar ik behoefte aan heb. Met aandacht voor mijn lijf. Toen ik nog dronk had ik ook die behoefte aan terugtrekken en rust. Er was dan soms ook wel een sluimerende somberheid. Voor mij was dat de tijd dat ik mezelf trakteerde op Westmalle Dubbel of rode wijn. Het leek daarmee alsof ik makkelijker kon zijn met de donkerte en de grauwe grijzigheid van de herfst. Een wijntje of twee gaven dan warmte en gezelligheid.

Dat ik nu geen alcohol meer drink wil niet zeggen dat de donkerte en de grijzigheid in mezelf er ook niet meer zijn. Het is eerder zo dat ik ermee kan zíjn. Ik kan erbij blijven bij de gevoelens in mijn lijf, bij de stemming in mijn hart. En leer steeds meer hoe ik daarin kan onderzoeken, er met nieuwsgierigheid naar kan kijken. Dat is niet altijd makkelijk, nog steeds niet. Het is het langzame pad, het pad van vertragen van de adem en het steeds weer geduldig zijn met mezelf.

Vroeger was de alcohol een manier om nièt te zijn, iets dat me over de moeilijke gevoelens heen hielp. Nù kan ik meer aanwezig zijn, ook als het ongemakkelijk is. Geen versiersels, geen bladerdek dat de werkelijkheid verzacht. Gewoon de vorm zoals die is.

Vanavond, als de lampionnetjes door de straat dansen, denk ik aan dat licht in de duisternis. De kinderen zingen hun liedjes, ik geef ze wat snoep, en buiten laat de Amberboom weer een handvol bladeren los. Zo begint de winter. Langzaam, met geduld, blad voor blad.

Wat betekent de herfsttijd voor jou? Wat zou jij willen loslaten en waar heb je juist meer vast te pakken?

Vragen om eens rustig door je heen te laten gaan,

Veel plezier met het Sint Maarten feest vanavond of er nu kindjes langs komen of niet. Brandt een lichtje voor wie dat nodig heeft.